Verbeeten, Elisabeth Wilhelmina Theresia (Lies)

Geboren op 24 november 1928 te Tilburg als dochter van politieagent Wilhelmus Hendrikus Verbeeten (Haps 7 november 1896-Tilburg 17 april 1970) en Johanna Catharina Pennings (Boxtel 18 september 1898-Tilburg 2 janauri 1979). Zij huwde op 7 oktober 1952 te Tilburg met pottenbakker Hendrikus Cornelis (Henk) Potters (Oisterwijk 29 april 1924-Tilburg 25 november 2003), met wie zij zes kinderen kreeg. Ze was nummer vijf uit een groot katholiek gezin van tien kinderen. Na de lagere school ging ze werken op een bloemkwekerij, waar ze uitblonk in het maken van boeketten. Ze had een strenge vader, maar leidde een leven van dansen en feesten. Daar leerde ze de student aan de kunstacademie Henk Potters kennen, volgens vader en pastoor een 'armoedzaaier' waarmee ze niet moest omgaan, maar trouwde desondanks met hem. Met Henk startte ze na hun huwelijk in 1953 een pottenbakkerij in de kelder van hun Tilburgse woning (Gasthuisstraat 49). Immers met mooie vazen, zo redeneerde Lieske, kon ze haar boeketten beter verkopen. Ze verhuisden naar Goirle en Lies gaf les op de Mater Amabilisschool aan jonge fabrieksmeisjes die ze inwijdde in de kunsten van het bloemschikken, de opvoeding en - heel gewaagd voor die tijd - in het vrijen met condoom. Ze nam ongehuwde moeders van het latere Blijf-van-mijn-lijfhuis De Bocht in huis. In 1962 verhuisde het gezin naar Oisterwijk. Dicht bij de vennen aan de rand van het bos aan toen nog de Baerdijk (nu: Bosweg) werd een onderkomen gevonden, ze hield er bijen en ganzen, het paard at in de keuken. Lieske Potters was kunstenares, bloemschikster, imker, pottenbakster maar vooral zakenvrouw. Haar man Henk kreeg van haar opdrachten om kunstwerken te maken die goed in de markt lagen. Ze richtte de Stichting De Krekul voor creatieve en culturele vorming mee op, maakte deel uit van het dispuut De Blauwe Schuite Olof te Tilburg en organiseerde in Oisterwijk en eldres kunstmarkten en tentoonstellingen. Toen ze vijftig werd nam ze vliegles. Met de auto leverde ze bestellingen af en kwam zo in Alkmaar, waar ze een oud huisje kocht en inrichtte tot kunstgalerij De Telloor. Met haar man ontving ze in 2002 de gemeentelijke onderscheiding De Parel. Lieske Potters was lid in de Orde van Oranje-Nassau (2008) en lid van de plaatselijke VVD. Ze overleed op 1 april 2010 te Oisterwijk.

Literatuur: Peter Brusse, 'Lies kende geen grenzen', Vrij Nederland, 30 april 2010.