Bosch, Cornelia Wilhelmina (Corrie) van den

Corrie van den Bosch is geboren op 14 juli 1935 te Oisterwijk als dochter van de huisschilder Petrus Johannes van den Bosch (Oisterwijk 16 april 1905, overleden voor september 1994) en Cornelia Maria Puts (Oisterwijk 28 februari 1908-Tilburg 13 september 1994), dochter van schoenfabrikant Piet Puts. Corrie groeide op als tweede in een gezin met negen kinderen in de Boxtelsebaan, vlakbij de schoenfabriek Renata van haar oom Bart Puts. Toen haar turnleraar haar als veertienjarig meisje adviseerde om op atletiek te gaan, was het eerste wat ze vroeg: ‘Wat is dat?’ Nu had Oisterwijk met Taxandria weliswaar een grote sportvereniging, maar een atletiekaccommodatie was er nog niet. Haar eerste kennismaking bestond dan ook uit een partijtje kogelstoten in het nabije bos, waar ze op de fiets naar toe moest, met een trainer die twee kogels in zijn fietstas meebracht. Corrie: ‘Ik was in mijn gewone kleren. Ja, wist ik het allemaal? Daar zijn we een beetje gaan kogelstoten. Ik zie het nog helemaal voor me’. Het sintelpad naast het plaatselijke voetbalveld, een grasveld vlakbij haar ouderlijk huis en een pad met bocht naar de appel- en perenboomgaard van de familie Puts, waren daarna haar voornaamste trainingsfaciliteiten. Corrie van den Bosch stond in 1952 voor het eerst op het podium, ze werd toen tweede bij het kogelstoten tijdens de Nederlandse jeugdkampioenschappen. Een jaar later veroverde ze op dit onderdeel de nationale titel, ze bleef de naaste concurrente een meter voor. Later in de jaren vijftig volgden zeven nationale titels bij de senioren, ze maakte furore met records met de kogel en de discus. Ook op de horden en de vijfkamp wist ze de nationale titel te veroveren. In 1962 trouwde ze met Wilhelmus Josephus (Wim) Roovers (20 november 1928-Breda 23 juli 2006), met wie ze twee dochters kreeg. Wim, een fervent middellange- en langeafstandsatleet, werkte aanvankelijk bij de politie in Arnhem, maar werd rond zijn huwelijk in Breda gestationeerd, waardoor het jonge echtpaar zich in die stad vestigde. Atletiek bleef centraal staan in huize Roovers-van den Bosch, Corrie werd in 1963 lid van AV Sprint te Breda, maar onder meer door de geboorte van de twee dochters bleven in de jaren zestig verdere verbeteringen van topprestaties uit. Ze werd in 1966 door de KNAU onderscheiden met het Unie-erekruis in goud. Op latere leeftijd is ze zeer actief en succesvol geworden in de internationale veteranenatletiek, in de categorie ‘master’ (vanaf 40 jaar). Ze veroverde 32 wereld- en Europese titels, twaalf zilveren- en bronzen medailles, meestal op de meerkamp, maar ook op 80 en 300 meter horden, verspringen en hoogspringen. Haar Europees record op de zevenkamp bleef bijna twintig jaar intact. Daarnaast veroverde ze nog eens 21 nationale titels. ‘Ik heb tassen vol medailles. Daar zitten een paar hele mooie bij, want ik ben zelfs in Japan geweest. Maar ik doe ze niet weg, hoor’. Vanwege deze prestaties werd zij benoemd tot erelid van Taxandria Atletiek én van AV Sprint. In de jaren tachtig ging het voor zichzelf trainen geleidelijk over in het leiding geven aan allerlei loop- en trimgroepen, bij AV Sprint in Breda en Scorpio in Oosterhout. Corrie ontving in 1998 de Gouden Pluim van de Vrienden van de Atletiek. In 2006 overleed haar echtgenoot Wim. De laatste jaren van zijn leven leed hij aan de ziekte van Parkinson, waardoor hij sinds 2002 in een verpleeghuis was opgenomen. In 2009 werd ze lid in de Orde van Oranje Nassau, en ze bleef sporten: ‘De sport is een uitlaatklep voor me. Zelf zie ik het als een gezonde ziekte’. In 2014 bleek ze echter kanker te hebben, moest ze aan de chemotherapie en verhuisde ze noodgedwongen naar woonzorgcentrum Ruitersbos in Breda. Op 19 januari 2017 overleed Oisterwijks meest bekende atlete in Breda. Ze is op 25 januari 2017 begraven op begraafplaats Overakker te Breda.